محاسبه ارزش در معرض خطر پارامتریک با استفاده از مدل های ناهمسانی واریانس شرطی در بورس اوراق بهادار تهران

در این تحقیق عملکرد روش پارامتریک در پیش بینی مقادیر ارزش در معرض خطر در مورد دو پرتفوی متشکل از شرکت های بورس اوراق بهادار تهران (پرتفوی متشکل از تمامی شرکت ها و پرتفوی متشکل از 50 شرکت با نقدشوندگی بالا) مورد بررسی قرار می گیرد. برای این منظور، پس از محاسب? مقادیر ارزش در معرض خطر یک روزه و ده روزه با استفاده از برخی مدل های خانواد? arch بر روی سه توزیع آماری نرمال، t- استیودنت و توزیع خطای تعمیم یافته، نتایج بدست آمده با استفاده از آزمون پس نگر در حجم های نمونه ای متفاوت ، در سطوح اطمینان پایین و بالا مورد مقایسه و تحلیل قرار می گیرند. نتایج بدست آمده نشان می دهند که اول این که، پیش بینی مقادیر ارزش در معرض خطر یک روزه و ده روزه با استفاده از توزیع های لپتوکورتیک از دقت و عملکرد بالاتری برخوردار می باشند. دوم این که، انتخاب حجم های نمونه ای متفاوت بر تعداد و نتایج مدل هایی که ارزش در معرض خطر را به درستی تخمین می زنند تأثیر گذار است.